จากวัดร้างห่างผู้คน สู่วัดที่มีความเจริญรุ่งเรือง, จากศรัทธาท้องถิ่น สู่ศรัทธามหาชน, จากเทพประจำถิ่น สู่เทพระดับนานาชาติ ก็ด้วยบารมี ของไอ้ไข่เด็กวัดเจดีย์ จากเด็กไล่วัว ตามหาควายหายของคนในท้องถิ่น มาเป็นเทพผู้ให้ความช่วยเหลือ มนุษย์ผู้ตกอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์ จากทั่วสารทิศ ทั้งในประเทศ รวมถึงจากต่างชาติ ต่างแดนยังมาขอพึ่งบารมีของเด็กวัดผู้นี้

ตั้งแต่ก่อนมาจนถึงทุกวันนี้ ไอ้ไข่เด็กวัดเจดีย์ ได้ผ่านกาลสมัยมาเป็นหลายร้อยปี กลายเป็นประวัติศาสตร์ของท้องถิ่นอันดีงาม ของชาวชุมชนตำบลฉลอง และพื้นที่ใกล้เคียง ไอ้ไข่เด็กวัดเจดีย์ ได้ผังอยู่ในรากเหง้า เปรียบเสมือนบรรพบุรุษของชาวชุมชน

"ไอ้ไข่เด็กวัดเจดีย์ ไม่เลือกชนชั้น ไม่เลือกวรรณะ ไม่ว่าคุณคือใคร ขอแค่คุณบอกกล่าวมา ขอแค่คุณมีจิตอันเป็นศรัทธา ขอแค่คุณเป็นผู้ปฏิบัติดี บารมี ไอ้ไข่เด็กวัดเจดีย์พร้อมที่จะคุ้มครอง พร้อมที่จะช่วยเหลือทุกผู้ทุกคน ดังนิยามที่เรียกขานกันว่า ขอได้ ไหว้รับ"[6]

ดังจะเห็นประจักษ์พยานได้จาก การพัฒนาวัด ทั้งการสร้างอุโบสถ วิหาร เสนาสนะ พัฒนาสาธารณูปโภค การขยายที่ดิน เพื่ออำนวยความสะดวก เพื่อต้อนรับผู้มีจิตศรัทธาที่เดินทางมากราบไหว้ ขอพร จากทั่วทุกมุมของประเทศ อีกยังสร้างรายได้ ให้ชาวชุมชน อำเภอ ตลอดถึงจังหวัดนครศรีธรรมราช กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวทางด้านความเชื่อความศรัทธาที่สำคัญ อีกแห่งของจังหวัดนครศรีธรรมราช

รวมถึงสิ่งที่แสดงให้เห็นถึงพลังศรัทธาสาธุชน อย่างเช่น กองประทัดกองใหญ่, ไก่เต็มลานวัด (ไก่ปั้น), เสียงประทัดสนั่นทั้งวัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ ล้วนก่อเกิดมาจากพลังศรัทธาของผู้คนที่มีต่อเด็กชายผู้คอยดูแล ปกปักษ์รักษาวัดเจดีย์ จากอดีตกาล จนถึงปัจจุบัน เด็กน้อยผู้มีแต่ความเมตตา เด็กน้อยผู้รักษาสัจจะวาจา นามว่า ไอ้ไข่เด็กวัดเจดีย์ แทบทั้งสิ้น